ja

ja I {{/stl_13}}{{stl_8}}zaim. DMc. mnie, C. mnie || mi, B. mnie || mię, N. mną {{/stl_8}}{{stl_7}}'oznacza, że nadawca komunikatu wskazuje sam na siebie; celownikowa forma enklityczna może w określonym kontekście (zdaniach oceniających, rozkazujących i wykrzyknikowych) wyrażać emocjonalny stosunek mówiącego do treści wypowiedzi': {{/stl_7}}{{stl_10}}Teraz ja mówię. On wie, że to nie ja zrobiłem. Zaprosiła mnie na prywatkę. Wybierz się ze mną na wycieczkę. Ato mi fryzura! Ładny mi odpoczynek! Masz mi przyjść na dziesiątą. Dobrze mi się spisałeś! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}ja II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n ndm {{/stl_8}}{{stl_7}}'własna osoba, jaźń': {{/stl_7}}{{stl_10}}Własne, swoje, cudze ja. To godzi w moje ja. Nie należy rezygnować z własnego ja.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}bo ja wiem; co (ja) widzę [co widzimy]; co ja słyszę; co (mi) tam I i II; co pana [cię i in.] tu [do mnie, do nas] sprowadza; czy ja wiem; ja ci [wam] (jeszcze) pokażę; ja ci [wam] dam; kogo ja widzę [kogo widzimy] {{/stl_10}}